Cognition involves physical stimulation, neural coding, mental conception, and conscious perception. Beyond the neural coding of physical stimuli, it is not clear how exactly these component processes constitute cognition. Within mathematical sciences, category theory provides tools such as category, functor, and adjointness, which are indispensable in the explication of the mathematical calculations involved in acquiring mathematical knowledge. More speci cally, functorial semantics, in showing that theories and models can be construed as categories and functors, respectively, and in establishing the adjointness (...) between abstraction (of theories) and interpretation (to obtain models), mathematically accounts for knowing-within-mathematics. Here we show that mathematical knowing recapitulates--in an elementary form--ordinary cognition. The process of going from particulars (physical stimuli) to their concrete models (conscious percepts) via abstract theories (mental concepts) and measured properties (neural coding) is common to both mathematical knowing and ordinary cognition. Our investigation of the similarity between knowing-within-mathematics and knowing-in-general leads us to make a case for the development of the basic science of cognition in terms of the functorial semantics of mathematical knowing. (shrink)

Our manuscript addresses the foundational question of cognitive science: how do we know? Specifically, examination of the mathematics of acquiring mathematical knowledge revealed that knowing-within-mathematics is reflective of knowing-in-general. Based on the correspondence between ordinary cognition (involving physical stimuli, neural sensations, mental concepts, and conscious percepts) and mathematical knowing (involving objective particulars, measured properties, abstract theories, and concrete models), we put forward the functorial semantics of mathematical knowing as a formalization of cognition. Our investigation of the similarity between mathematics and (...) cognition led us to argue against the compartmentalization of scientific knowledge and ordinary cognition, and make a case for the understanding of the basic science of knowing in terms of functorial semantics. Recognizing functorial semantics as an elementary form of cognition can help advance cognitive science the way calculus helped in the advancement of physics. (shrink)

Makalede İlâhî vahyin insanın ontolojik gerçekliğini göz ardı etmediğini, ontolojik gerçekliği üzerinden insanlara mesaj verdiği konusu ele alınmıştır. Bu durum, rüya ve şeriatlerin farklılığıyla ispat edilmeye, bu fikre temayül gösteren ancak Kur’ân hakkında olumsuz bir argüman olarak kullanan Montgomery Watt gibi müsteşriklere de cevap verilmeye çalışılmıştır. Bu yapılırken ilk önce bilinçaltının anlaşılması hususunda bazı örnekler verilmiş sonra rüya sembollerinde baskın olan kültürel unsurlara temas edilmiştir. Rüyalardaki sembollerin şekillenmesinde mantıksal bağı irdeleyen İslam ulemasının açıklamalarına ve rüya tevillerine de yer verilmiştir. Bu (...) yorum ve tevillerden anlaşıldığı kadarıyla insanlarda ortak görülen sembollerin Jung’un arketip, İslam ulemasının ise zihinsel kalıp ve manaların elbisesi dediği bir nevi kültürün kodlarından oluşan bilinçaltı alfabesi tarafından formlaştığı anlaşılmaktadır. Dini değer ve ifadeler Müslüman kültürde en dominant öğeler olduğundan Müslüman yorumcular genelde rüya sembollerini Kur’an ve hadisteki sözler veya bu sembolleri çağrıştıran ifadelerle yorumlamaya çalışmışlardır. Bu mantıktan hareketle tefsirde büyük problem olarak görülen Hz. İbrahim’in, oğlu İsmail’i kurban etme olayı ele alınmış ve nasıl anlaşılmasının gerektiği üzerinde durulmuştur. Bunun, baskın kültür altında sembolleşen bir rüya olduğu ve İsrail Oğullarına ‘Bakar’ kesme emriyle toplumun yanlış algısının değiştirilmesinin amaçlanması gibi çocukların tanrılara kurban edildiği ortamdaki yanlışlığın giderilmesi, kurban ritüelini tebdil edilmesinin amaçlandığı ifade edilmiştir. Daha sonra şeriat-ontolojik gerçeklik ilişkisi irdelenmiş, dinde bütün insanların ortak fıtratının esas alındığı ve bundan dolayı dinin bütün insanlar için değişmeyen bir olgu, şeriatlerin ise kültürün baskın olduğu ve dolayısıyla bir yönüyle ilişki içinde olduğu toplumsal bilinçaltı olduğu vurgulanmıştır. Kur’ân’da, dinin temel prensipleri ve resullerin üzerine birleştikleri kapsamlı şeriat kanunları dile getirilmiştir. Genel hatlarıyla din, Allah’ın varlıkları üzerine yarattığı (insanın tabiatının kolektif değişmezliğine dayalı) ve bütün mahlûkata sevimli geleni, marufu emretmeyi, münkerden nehyi, temiz şeyleri helal eden, zararlı olan şeyleri haramı eden emirleri içermektedir. İslam ulemasına göre bütün semavi dinlerde esas olan Allah’a, meleklerine, resullerine, kitaplarına ve ahiret gününe iman etmek, insanın yaptığı takdirde Müslüman olacağı fiilleri işlemektir. Bu iman da doğal olarak dünyadan yüz çevirmeyi, ahirete yönelmeyi, güzel ahlakı edinmeyi ve kötü ahlaktan da kaçınmayı gerektirir. Ancak şeriatlar ise birbirinden farklılık gösterebilir. Çünkü şeriatlar dinin indiği toplumun hallerini ve maslahatlarını esas aldığından değişiklik arz eder. Şeriatların farklılaşmasında toplumsal bilinçaltının göz ardı edilmediğini göstermek bağlamında Kur’ân’dan örnekler verilmek suretiyle savunulan tez ispat edilmeye çalışılmıştır. Bunlardan birisi, Kur’ân’da Arapların ortak duygularının esas alınması, kültürel bazı unsurların kullanılması, bir diğeri de yabancı isimlerin Arapların ifade ettiği şekliyle, ümmi anlayışa uygun kullanılmasıdır. Ayrıca bu konuda bazı helal yiyeceklerin Yahudilere haram kılınması ve diğer şeriatlerde yer alan bazı farklılıklar üzerinde durulmuştur. Helal yiyeceklerin haram kılınması konusunda Hz. Yakub’un yakalandığı ağır hastalıktan iyileştiği takdirde sevdiği yiyecekleri yememeyi nezretmesi, buna bağlı olarak iyileşince deve eti ve sütünü yiyip içmemesi, daha sonra çocukları ve ümmetinin de bu yiyeceklerden uzak durması sonucunda Tevrat’ta bunların haram kılınması örneği üzerinde durulmuştur. Bu örnek, şeriatlerin farklılaşmasının nedeninin bir şeye karşı tavrın toplumsal bir alışkanlık halini almasının sonucu olduğu ifade edilmiştir. Nitekim teravih namazının Müslümanlarca toplu kılınması ve buna devam edilmesi durumunda farz kılınır endişesiyle evlerinde kılmalarını tavsiye eden Allah Resulünün endişesinin de bunu pekiştirdiği dile getirilmiştir. Diğer şeriatlerde bazı farklılıklar konusunda ise orucun öncekilere farz kılınmasına rağmen keyfiyetinin farklı olması üzerinde durulmuştur. Aynı şekilde namaz, zekât ve haccın semavî dinlerinin hepsinde olmasına rağmen keyfiyetinin değiştiği örneklerle izah edilmiştir. Bu doğrultuda milletlerin yaşam tarzlarının ve kültürünün dolayısıyla toplumsal bilinçaltı şeriatlerin farklılığında gözönüne alındığı ifade edilmiştir. Nitekim İsâ peygambere tabi olanların kendilerine emredilmemekle birlikte Allah’ın rızasını elde etmek için ruhbanlığı kendilerine farz kılmaları ve buna devam etmeleri karşısında Allah’ın buna itibar ederek, ruhbanlıkta bulunanlara ücretlerini verdiğini ifade etmesi de bu durumu pekiştirmektedir. Sonuç olarak din ve dine taalluk eden her şeyin insanlığın ortak fıtratını esas aldığını, şeriatten şeriate değişiklik gösteren unsurların da kültürel ve bir yönüyle toplumsal bilinçaltıyla ilgili olan hususlar olduğu ortaya konulmaya çalışılmıştır. (shrink)

Is philosophy, as the love of wisdom, inherently tragic? Must philosophy abolish its traditional modes of thinking if it is to attain the wisdom of tragedy? Sharing a common origin, even direction, does philosophy move beyond tragedy, epitomizing it? Is the action of tragedy analogous to the activity of philosophy? Have Hegel and Nietzsche distorted the tragic? Can there be a philosophy of the tragic? It is with such questions that the essays of this volume become involved, coming up with (...) original interpretations of tragedy, new approaches to traditional views, and novel conceptions of philosophy. Their diversity and novelty emerge out of a common problematic, a theme they all address: the relation between philosophy and tragedy. By exploring this relation, this volume adds to our comprehension of both. (shrink)

Book Information Strong Hermeneutics: Contingency and Moral Identity. By Nicholas H. Smith. Routledge. London. 1997. Pp. x + 197. Paperback, £14.99.

The article summarizes and critically analyzes the encyclical letter of Pope Benedict XVI “Deus Caritas est.” This document discusses “diaconia” in the Roman Catholic Church in view of its biblical and theological foundations, its characteristics, and the position of works of mercy within the general self-understanding of the church. In going beyond the text, the author emphasizes the political dimension of church-based charity, the need to respond to the challenge of the principle of solidarity by contemporary neoliberal tendencies, and the (...) relationship of the church to those employed in the service of her diaconia. (shrink)

Objective:To evaluate the effect of an intervention on the understanding and use of DNR orders by physicians; to assess the impact of understanding the importance of involving competent patients in DNR decisions.Design:Prospective clinical interventional study.Setting:Internal medicine department (70 beds) of the hospital of La Chaux-de-Fonds, Switzerland.Participants:Nine junior physicians in postgraduate training.Intervention:Information on the ethics of DNR and implementation of new DNR orders.Measurements and main results:Accurate understanding, interpretation, and use of DNR orders, especially with respect to the patients’ involvement in the (...) decision were measured. Junior doctors writing DNR orders had an extremely poor understanding of what DNR orders mean. The correct understanding of the definition of a DNR order increased from 31 to 93% (p<0.01) after the intervention and the patients’ involvement went from 17% to 48% (p<0.01). Physicians estimated that 75% of their DNR patients were mentally competent at the time of the decision.Conclusion:An intervention aimed at explaining the ethical principles and the definition of DNR orders improves understanding of them, and their implementation, as well as patient participation. Specific efforts are needed to increase the involvement of mentally competent patients in the decision. (shrink)

The expectation of a "new heaven and new earth" has by and large suppressed the attention of Christian thought to the fate of this heaven and this earth. Our world, perishable, sinful, and a vale of unrelievable sorrow and illusory pleasures, cannot attract one who is wholly absorbed in Eternity. Such is the unflagging belief of Christian consciousness with which the countless zealots of the spiritual life went off to monasteries and into the desert to pray.

This makes his book especially valuable." -- Yuri Gurevich, Professor of Computer Science, University of Michigan Computability and complexity theory should be of central concern to practitioners as well as theorists.

Molla Halil’e göre insanların bu dünyada yaptıkları iyiliklere karşılık Yüce Allah onları ahirette lütfuyla nimetlendirecek ve Cennetine koyacaktır. Bu, Allah’ın insanlara bir va‘didir. Allah va‘dinden asla dönmez. Çünkü Allah’ın va‘dinden dönmesi, O’nun hakkında bir eksiklik sayılır. Ancak bu durum O’nun için vucûbiyet ifade etmez. Vucubiyet kavramı çeşitli anlamlarda kullanıldığı için anlam kargaşasına yol açabilir. Buna sebebiyet vermemek için kelamda özellikle de bu makalede “zorunluluk” anlamına kullanılacak olup bazen gereklilik anlamı da ihtiva edebilir. Allah, kötülük yapanları ise adaletiyle cezalandıracaktır. Bu da (...) Allah’ın va‘îdi olup, va‘îdi’nden dönebilir. Bu, O’nun hakkında bir noksanlığa sebebiyet vermez. Çünkü cezalandırmaktan vazgeçmesi Allah’ın merhametinin ve lütfunun bir sonucudur. Bununla birlikte ne va‘d ve ne de va‘îd Allah’a vacip değildir. Molla Halil’e göre, büyük günah insanı imandan çıkarmaz. Mu‘tezile’ye göre büyük günah işleyen kimse dünyada ne mümin olur ne de kâfir ikisinin arasında bir yerde durur. Buna da fasıklık denir. Haricîlere göre ise, ister büyük, isterse küçük olsun, her türlü günah sahibini iman dairesinden çıkarır ve küfür dairesine dahil eder. Molla Halil’e göre, ahiret hayatı ruh ve cesetle birlikte olacaktır. Bu üm-metin günahkârlarına peygamberler, şehitler ve salih kimseler şefaat edecek-tir. Mu‘tezile‘ye göre şefaat sadece iyilerin derecesinin yükselmesi içindir. Günahkârlar için şefaat olmayacaktır. Günahkâr müminler Cehenneme girseler de ebedi kalmayacaklar. Kâfirlerin azapları ise devamlı olacak ve bunlar ebedi olarak Cehennemde kalacaklardır. Biz bu makalede önce sevap ve İkâb kelimelerinin lügat ve ıstılah anlamları üzerinde duracak, sonra bu bağlamda ayet ve hadislerde verilen bilgileri ve bunların açıklamalarını ele alacağız. Daha sonra Molla Halil’in bu konulara dair görüşlerini sunmaya çalışacağız. Onun sevap ve İkâb ile ilgili tanımlarını, bunların sonuçlarına dair yaşanacakları ve varılacak yerleri ele alan yaklaşımlarını sunmaya çalışacağız. Burada farklı görüşlere sahip olmaları nedeniyle çoğunlukla Mu‘tezile’nin ve az da olsa Haricilerin görüşlerine de mukayese oluşturması için değineceğiz. Burada sadece Molla Halil’in görüşlerini değil, onun içinden geldiği Ehli Sünnetin görüşlerini, sünni kaynakları temel alarak aktarmaya çalışacağız. (shrink)

Introduction. The Chinese language, unlike Russian, has several terms, denoting different statuses of Chinese migrants, but there is no term such as “diaspora”. These features are interpreted by the authors along the lines of social ontology as independent sociological concepts, constructing particular migrant groups. The article’s oobjective is to show their internal coherence and correlation with the notion of “diaspora” as well as to outline the difficulties and problems occurring as the result of the interaction between researchers dealing with the (...) topic. The relevance of the study stems from the fact that researchers have paid little attention to differences in national academic discourses that are meanwhile very important because intercultural differences can only be negotiated if there is an understanding of what they are. With regard to diaspora discussions, this understanding has yet to be developed. The article shows that in diaspora studies there is a language barrier, which at the moment is currently an impassable obstacle for authors who write about the diaspora in different languages.Methodology and sources. To work on the article, the authors used a discursive analysis of academic texts on Chinese migration and Chinese migrants, as well as dictionaries and official documents such as the Large Chinese-Russian Dictionary, the Tsihai Dictionary (辞海 ci hai – Sea of words), the Large Russian Encyclopedia, State Council resolutions, and Chinese legislation.Results and discussion. The treatment of 10 terms replacing the notion of “diaspora” in Chinese language is disclosed. The authors describe characteristic features of each group. It is illustrated that there is a linguistic asymmetry, as a result of which the European notion of “diaspora” receives specific connotations when translated into Chinese that cannot account all the features of this community, thus in the Chinese academic discourse the substitution with the most important from the translator and editor's point of view equivalent (the situation “instead of diaspora”) is made.Conclusion. It is concluded that in Chinese, through translation, the author expresses important features of the migrant community, emphasising either its closeness, or its distance to the “diaspora” status. (shrink)

At the beginning of this article I propose to use the word “ evolution “ as it is used in biology, to mean the formation of a number of vegetable or animal species out of a few comparatively simple types, and to exclude from its connotation any idea of perfection, purpose, value, and so on.

The problem of man is one of the most urgent of our day. Man is a product of history. His consciousness is shaped by the concrete historical experience of humanity. These principles of the Marxist-Leninist teaching on man have had the most substantive kind of confirmation in contemporary analysis of the problem of the relation between the social and the biological. In his biological features man is a part of nature. The social aspect has to do with his suprabiological sphere, (...) and is transmitted from generation to generation through different channels than the genetic information inscribed in molecules of DNA. (shrink)